Güzeli, tadlı dili, aşkı, merhameti, vicdanlı olanı kim sevmez, bunları yaşayan kimin yüreğine güneş doğmaz ki. Kolaydır güzeli sevmek, çabasızdır aşkın cemalinde kül olmak…
Seven ve sevilen bütünleşir ve şekerin suda erimesi gibi sıcacık akıverir yürekler birbirine, tek olurlar aşkın selinde. Tüm mevsimler ilkbahar oluverir ve herşey daha bir güzel görünür gözüne.
Ya zalimi, sürekli sokan akrebi, canına kast eden vicdansızı, jaws gibi ısıranı sevmek?
Mangal gibi yürek ister derler ya, ha işte aynen öyledir burda sevebilmek.
Akıtır buz gibi nefreti, sevgisizliğin soğukluģunu ve zulmün karanlığını kalbine. Kasırga öncesi kara bulutlar kapladığı an yüreğini, canından parça kopar ama yine de seversin, yaş yerine kan akar, yine de nefret edemezsin. O kadar çok seversin ki, kendinden önce onu düşünürken, sendeki volkanın lavlarında eriyip yok olduklarını görünce şaşar kalırsın yüreğinin ne zaman bu kadar enginleşip herşeyi barındırabildiğine.
Ya hu, dersin kendi kendine, seven ve sevilen kalmamıştır ki artık yüreğinde.
Ama yine de bilirsin gökkuşağı balığının, piranayla aynı fanusta sürekli canını koruyarak yaşama mücadelesini. Zordur böylesine sevebilmek. Cemalin miss kokularına hiç benzemez burda aşık olabilmek. Hele akrep zehrin ucunu gösterince kaçmak bir yana, seni soktuğunda bile içinde eritip aynen devam edebiliyorsan sevmeye, ha işte o zaman başlar yüreğindeki enginleşme…
Bazıları ısırmak için yaratılmıştır der, O’ndan O’na sığınarak seversin yine de.
Nükhet Kalmuk
15.01.2016
