Ben, 100 trilyon hücreden oluşan bir varlığım. Trilyonlarca canlı, benim varlığımla varlar, benden bağımsız varlıkları söz konusu değil. Her ne kadar çok çeşitli ve farklı yapılardaki canlılardan oluşuyor olsam da, aslında tekim. Ama ne hikmetse benim varlığımla var olan canlılar bu tekliğimi bir türlü kavrayamıyorlar. Kavrasalar da yaşayamıyorlar. Kendi hücrelerinden çıkmaya pek niyetli olmadıklarından birbirlerine bakıp, ne kadar da çokuz deyip, kendilerini trilyonlarca çok görüyorlar. Ve bu yüzden bazı isyankar hücrelerim kendi hür iradeleri olduklarını zannediyor. Ancak kendi hücresinden azıcık kafasını dışarıya uzatan görüyor ki, tek olan vücudum, sadece tek olan bilincimle hareket ediyor ve benimle yaşayan trilyonlarca canlı istesede istemese de benim irademe eşlik ediyor. Aynı zamanda biz karşılıklı etkileşim içindeyiz, ben sevinince benim varlığımla var olan canlılar da mutluluktan zıp zıp havalara zıplıyor veya tam tersi…
Her saniye 50 milyon hücremin eceli geliyor ve vefat edenlerin yerini hemen yenileri alıyor. Ölen hücreler benim farkındalığımda bile değilken, bazı hücrelerim bu ölümlere o kadar kızıyor ve isyan ediyormuş ki: “amaa haksızlık buuu, ‘hücre tanrısı’ varsa niye buna engel olmuyooo…” diye basıyorlarmış yaygarayı. Vücudumda çalışan, yani içinde yaşadıkları sistemi anlamadıkları içinmiş tüm bu kızgınlıkları, üstüne üstelik bazıları hala tepelerde bir yerde kendi yapılarına benzeyen, HÜCRE TANRISI olduğunu zannederek tüketiyorlarmış sistemde an’lık varoluşlarını. Bu anlık, yani bir saniyelik hücrenin hayatı, meğersem kendilerine göre upuzun bir ömürmüş ve neler neler sığdırıyorlarmış bu upuzun ömre.
Tabii bazen, sistemin işleyişini ve düzenini bozmaya yönelik bazı hücre grupları anormal bir şekilde çoğalmaya başlayınca diğer hücrelerin yaşamlarını tehdit ettiklerinden, duruma müdahale edilmesi gerekiyor, ki benim varlığımla var olan canlılar zarar görmesin. Bu bazen hücre haklarına ters görülse bile, sistemi bozmaya çalışan hücrelere müdahale ederken, kurunun yanında yaş da yanabiliyor ama tüm sistemin düzende olması için bu ve benzeri müdahaleler gerekli oluyor.
Benim varlığımla var olan trilyonlarca canlım, siz benim bilincime hizmet ediyorsunuz ve hepiniz bu vücudun, yani benim kölemsiniz. İster bunun farkında olup huzur içinde yaşayın, isterseniz farkında olmadan isyan ve bunalımlarla geçsin saniyelik an’ınınz . Ve bilincimin hayaline göre ya melekler gibi güllük gülistanlıkta yaşıyorsunuz, ya da yine benim varlığımla var olan şeytan, tüm hayatınızı lunaparka çeviriyor. Sonuçta hepsini yaşayan benim, hepsi zannedilen herşey tek ben’im.
Nükhet Kalmuk
